Kalebaskreek

Op 10 december vertrokken vertrokken we richting Kalebaskreek.

Dit dorp ligt op een afstand van ongeveer 100 km van de hoofdstad Paramaribo. Het dorp ligt aan de rechteroever van de Coppename rivier; 1 van de grootste rivieren in Suriname.

Kalebaskreek is alleen via het water (Coppename rivier) te bereiken. Vanuit Paramaribo (punt A) is het ongeveer anderhalf uur rijden naar Boskamp/Coppenamepunt (punt B), om vanuit daar ongeveer een 45 minuten te varen naar Kalebaskreek (punt C).

Kinderen wonende in Kalebaskreek die de lagere school hebben afgerond gaan elders in Saramacca naar school (MULO- en LBGO scholen), gezien in Kalebaskreek er alleen een lagere school aanwezig is. Omdat de school om half 8 start, vertrekken zij elke ochtend om 5 uur s’morgens vanuit Kalebaskreek naar Boskamp. Vanuit Boskamp gaan zij dan elke ochtend met de bus naar school. Na school komen zij weer met de bus op Boskamp aan en vertrekken dan met de schoolboot weer richting Kalebaskreek.

Van het dorpsbestuur hadden we toestemming om met de schoolboot mee te varen vanuit Boskamp naar Kalebaskreek. Op verzoek van het dorp zouden we ook bij deze groep schoolgaanden het gebit controleren, dus was het leuk om om op deze manier met deze groep kinderen ook in contact te komen. Na ongeveer 45 minuten varen kwamen we aan op Kalebaskreek; dit was ongeveer tegen half 3 in de middag.

Door het dorpshoofd/kapitein en de vertegenwoordiger van toerisme in het dorp werden we heel prettig ontvangen. Na een gesprek met hun te hebben gevoerd werden we gebracht naar de toeristen woning in het dorp.

Het dorp was eigenlijk heel klein; de bewoners wonen allemaal heel dicht bij elkaar, waarvan velen onderling familie van elkaar zijn. De toeristen woning lag op een “eind” lopen vanuit het centrum van het dorp; misschien om privacy redenen voor toeristen die door het jaar heen hier verblijven. Om bij het huis aan te komen loop je dwars door het dorp en daarna door een bos van voornamelijk grote bamboe struiken. Het huis ligt aan de rivier, wat behalve een mooi uitzicht, ook een rustige plek biedt om te relaxen. De rest van de dag besloten we om een beetje door het dorp heen te lopen en de buurt te verkennen. De bewoners waren blij ons te spreken en ook voor ons was dit prettig. Omdat er geen electriciteit was, werd het snel donker. In de avond kwamen we ook 2 jagers van het dorp tegen. Echter hebben wij hen die avond niet meer gezien dus was het voor ons onbekend wat het jagen had opgeleverd.

De volgende ochtend, 11 december, hadden we een afspraak met het schoolhoofd van de lagere school in het dorp, de St. Nicolassschool. Naast de kinderen uit Kalebaskreek zelf, zitten op deze school ook kinderen van omringende dorpen. Die komen in de ochtend ook met de boot en vertrekken na schooltijd weer richting hun eigen dorp.

Na het schoolhoofd korte inlichtingen te hebben gegeven over ons onderzoek, konden we onze vragenlijsten uitdelen aan de kinderen met uitleg hierover. Omdat de mogelijkheid aanwezig was, werd in elke klas aan alle kinderen voorlichting over de mondhygiëne gegeven, alsook een poetsinstructie. Na de poetsinstructies gaven wij de kinderen de gelegenheid om te oefenen wat zij geleerd hadden. Iedereen deed enthausiast mee hieraan!

12 december:

Zoals afgesproken met het schoolhoofd zouden we starten met de gebitscontroles. Dit konden wij oorspronkelijk doen op de poli van de Medische Zending die daar gevestigd was. Echter werd deze bezocht door enkele patiënten, die wij niet wilden storen. Wij besloten daarom gebruik te maken van de zaal van het dorp waar er feestjes en andere dergelijke activiteiten worden gehouden.

Omdat wij alles vooraf met het dorpshoofd en schoolhoofd hadden afgesproken, verliep alles heel vlot. Wij hoefden de kinderen niet eens zelf op te halen. Deze werden zelf in groepjes naar ons gestuurd en vormen een rij waarin zij stonden in afwachting op hun beurt. Dit zorgde alleen maar ervoor dat het nog sneller verliep en er nauwelijks tijd “verloren” ging.

Op de middag kregen we in het toeristen huis bezoek van enkele kinderen van het dorp. Bepaalde van hen hadden we in de ochtend al ontmoet tijdens de gebitscontroles, terwijl er ook een paar tussen waren die ons nog niet hadden gezien.

Al snel werd deze groep steeds groter en uiteindelijk hadden we (bijna) alle kinderen uit het dorp, met enkele ouders en ook het dorpshoofd op bezoek. Het leek op een feest voor al die kinderen.

Omdat veel van de kinderen de “tandarts-spullen” ook wilde zien besloten we door te gaan met de gebitscontroles. Wij hebben op deze manier gebitten van een aantal kinderen kunnen controleren en restten er nog slechts enkelen.

13 december:

Bij een klein deel van de kinderen die nog niet aan de beurt was gekomen, werd het gebit gecontroleerd. Dit waren voornamelijk kinderen uit omringende dorpen. Verder kwamen de iets oudere schoolkinderen van het dorp, die niet in het dorp naar school gaan, ook aan de beurt. Op deze manier werden alle resterende controles uitgevoerd en waren wij klaar in dit dorp.
Iets later op de middag besloten we terug te keren naar Paramaribo.

Na enkele bewoners en het dorpshoofd te hebben gesproken, vertrokken we weer per boot richting Boskamp.

De uitvoering van gebitsscontroles hebben we nu volledig afgerond op de 3 locaties.

Rest voor nu nog dit alles in te voeren en te verwerken.